قرنها پیش در دوره کاغذ و دوات، جزوه نویسی یک روش مفید آموزشی به شمار می آمد. اما به تدریج با پیشرفت تکنولوژی روش آموزش پزشکی هم در بسیاری از کشورها دستخوش تغییر شد. ورود کامیپوتر، لپ تاپ و ابزار های دیگر هرکدام با تحولات عمیقی در سیستم آموزش پزشکی دنیا همراه بود و حال نوبت به تلفنهای هوشمند و تبلتها رسیده است.
پیش از این نیز گفتیم که هم اکنون در آمریکا بسیاری از دانشگاهها شعار “هر دانشجو یک تبلت” را دنبال می کنند و به دنبال دیجیتال کردن منابع آموزشی خود هستند. در حال حاضر کمپانی اپل یک بخش ویژه کاربرد پزشکی دارد که به دنبال عرضه بهترین نرم افزارها و سخت افزارها برای کاربردهای پزشکی است.
این قضیه منحصر به کشور آمریکا نمانده و کره جنوبی قصد دارد نه تنها در دانشگاهها بلکه در مدارس خود هم تبلتها را جایگزین کتابهای کاغذی مرسوم کند. مقامات بلندپایه کشور ترکیه نیز چندی پیش مذاکراتی را با شرکتهای بزرگ و صاحب نامی از جمله اپل انجام دادند تا به کمک آنها تمام مدارس و دانشگاههای خود را مجهز به تکنولوژی های روز و بر مبنای اینترنت جهانی کنند و همچنین طرح تبلت برای دانش اموزان را هم اجرایی کنند.
حتی کشور فقیری همچون هندوستان با کمک سازمانهای جهانی به دنبال تولید تبلتهای ارزانقیمتی است که بتواند آن را در مناطق محروم این کشور توزیع کند و فرصت پیشرفت را برای طبقه فقیر این کشور هم فراهم نماید. حالا دیگر در کشور پرو در آمریکی جنوبی سه سال است که پرسنل کلینیکهای ایدز در مناطق دورافتاده این کشور مجهز به تلفنهای هوشمند نسل جدید شده اند. آنها با استفاده از اپلیکیشنهای متنوعی که همراه با این تلفنها به آنها عرضه شده و بر مبنای دسترسی به اینترنت موبایلی می توانند اطلاعات خود را به روز نگه دارند و پیگیری های مربوط به پرونده بیماران خود را انجام دهند.
اما اکنون نوبت به کشور بسیار محروم بوتسوانا رسیده است. این کشور که نام آن مترادف با صحرای کالاهاری است، یکی از پایین ترین درجه های بهداشتی و سطح درآمد دنیا را از آن خود کرده است. اما مقامات آموزش پزشکی این کشور به خوبی به ارزش تکنولوژی روز و استفاده از اینترنت جهانی در بالابردن کیفیت آموزش پی برده اند و امید دارند بتوانند با کمک این فن آوریها کشور محروم خود را به سوی پیشرفت رهنمون شوند.
زمانی دسترسی به انرژی الکتریکی یک فن آوری جدید محسوب می شد اما به زودی عدم دسترسی به آن نشان دهنده عقب ماندگی و محرومیت به شمار آمد. به نظر می رسد دسترسی سریع و آسان به فن آوری روز اطلاعات و شبکه جهانی اینترنت نیز همین حالا یک معیار اساسی است که میزان عقب ماندگی یک کشورها را تعیین می کند.
در روزگاری که به قولی حجم دانش در هر ۱ تا ۲ سال دوبرابر می شود. حتی یک لحظه وقفه در دسترسی سریع به جریان اطلاعات نیز می تواند برای یک کشور مهلک و خطرناک باشد.
این نوشته ام پیش از این در هفته نامه سپید منتشر شده است.
