به احتمال زیاد تاکنون نام موسسه گالوپ را شنیده اید، موسسه ای که به خاطر آمارهای مختلف و نظرسنجی هایش معروف است و یکی از معروفترین کارهایش هم ارائه لیست سالانه ملت های شاد دنیاست. امسال هم این موسسه لیست خود را برای ۱۲۴ کشور دنیا منتشر کرد و باز هم مردم دانمارک توانستند برای چندمین بار عنوان شادترین مردم دنیا را به دست بیاورند. بعد از دانمارک کشورهای سوئد و کانادا رتبه های دوم و سوم را به دست آورده اند. رتبه های چهارم و پنجم هم متعلق به استرالیا و فنلاند است.
اما میزان شادی و خوشحالی مردم یک جامعه چطور قابل اندازه گیری است و اصلا واحد چنین اندازه گیری چه می تواند باشد؟ می دانیم که احساس خوشبختی یک حس درونی است که هرچند ممکن است تحت تاثیر بعضی واقعیتهای بیرونی (مثلا میزان اشتغال، سطح درآمد، شرایط اجتماعی و …) قرار بگیرد، اما الزاما وابسته به این متغیرها نیست وماهیت کاملا مستقل و درونی دارد. بعبارتی دیگر تنها خود فرد می تواند حس کند که چقدر خوشحال است (هرچند این خوشحالی به نظر دیگران غیر منطقی باشد!)
بنابراین موسسه گالوپ روشی ساده و در عین حال کارآمد را برای سنجش میزان خوشحالی مردم پیشنهاد کرده است؛ به این صورت که به فرد مورد مصاحبه گفته می شود: ” یک نردبان را در نظر بگیرید که پله های از پایین به بالا با شماره های ۰ تا ۱۰ مشخص شده اند. پایین ترین پله، بدترین وضع ممکن زندگی برای شما را نشان می دهد و بالاترین پله هم بهترین وضعیت ممکن را، در چنین شرایطی فکر می کنید الان روی کدام پله ایستاده اید (پله کنونی) و فکر می کنید ۵ سال بعد روی کدام پله ایستاده باشید (پله آینده)”
براساس پاسخهایی که به این دو سوال داده می شود، پاسخ دهندگان به سه دسته تقسیم می شوند:
موفق/ خوشبخت: نشان دهنده شادی پایدار و رو به رشد. افرادی که در مورد زندگی فعلی خود نظر مثبتی دارند (پله ۷ و بالاتر) و فکر می کنند آینده خوبی هم در انتظار آنهاست (پله ۸ و بالاتر) بر اساس حقیقات انجام شده، افرادی که در این دسته قرار می گیرند مشکلات سلامتی کمتری دارند، استرس، اندوه و نگرانی کمتری تجربه می کنند و حتی روزهای کمتری را در طول سال در بستر بیماری می گذرانند. این دسته بیشتر از سایرین خوشحال و سلامت هستند و از حس احترام بالاتری برخوردارند.
در حال تلاش: این دسته نمایانگر افرادی است که از زندگی متوسط یا ناپایدار برخوردارند. این افراد احساس خوشبختی متوسطی در حال حاضر دارند، یا نسبت به آینده خود چندان خوش بین نیستند. چنین کسانی یا در حال حاضر در حال تقلا برای زندگی بهتر هستند و یا در آینده دچار چنین کشمکشی خواهند شد. آنها دو برابر افراد دسته خوشبخت روزهای بیماری سالانه دارند و بیشتر از آنها دچار استرس، بیماری و مشکلات دیگر می شوند. این دسته تمایل بیشتری به مصرف سیگار دارند و کمتر تغذیه صحیح و سالم می کنند.
رنجور/بدبخت: افراد این دسته نه تنها در حال حاضر احساس رضایت خوبی از زندگی ندارند (پله ۴ و پایین تر) بلکه نسبت به آینده هم اصلا خوش بین نیستند (پله ۴ و پایین تر آینده) آنها ممکن است حتی از امکانات اولیه زندگی هم محروم باشند یا درگیر بیماری شدید یا مشکلات روحی باشند. غم، نگرانی، خشم و اضطراب مشخصه زندگی این افراد می باشد.
این دسته بندی نه تنها دید خود فرد نسبت به زندگیش را نشان می دهد بلکه بر اساس تحقیقات متعدد به عمل آمده، همبستگی بالایی با فاکتورهای مختلف زندگی بسامان دارد که طیف وسیعی از احساس و حال فعلی افراد تا قضاوت آنها در باره کلیت زندگی و میزان امیدواریشان به تغییرات مثبت در آینده را در بر می گیرد.
میزان های به دست آمده بر اساس این طبقه بندی همبستگی بالایی با میزان در آمد سرانه، میزان سرانه درمانی، شاخص توسعه انسانی و سایر استانداردهای زندگی دارند. همچنین احساس حمایت از طرف افراد یا دولت نیز تاثیر بالایی در نتایج دارد. بعنوان مثال در کشور کانادا مناطق ساحلی شرق این کشور علیرغم درصد نسبتا بالاتر بیکاری نسبت به مناطق مرکزی، از احساس خوشبختی بالاتری برخوردارند. دلیل این است که در مناطق ساحلی میزان روابط اجتماعی بالاتر است و مردم این ناحیه، حس حمایت بیشتری نسبت به یکدیگر دارند.
شما چطور؟ آیا نگرانیهای شما بیشتر از جنس مسائل اقتصادی و اشتغال است یا مسائل اجتماعی؟ فکر می کنید الان در پله چندم این نردبان خوشبختی ایستاده اید؟ و امیدوارید در ۵ سال آینده به کدام پله برسید؟
منبع: گالوپ – یاهو نیوز – گالوپ
این نوشته در اینجا نیز منتشر شده است: نارنجی
به نظر من فاکتورهای اجتماعي مثل سرمايه اجتماعي ، ازادی شخصي ، حاکميت ، مباني اقتصادي ، بهداشت و سلامتي و … روی شاخص خوشبختي تاثير مستقيم داره و جامعه اي خوشبخته که در اون شاخصها موفق تر باشه .
من که خودم رو روی پله ی ۵ دیدم و برای آینده روی پله ی دهم خودم رو تصور کردم !! به هر حال امنیت شغلی و روحی در هر کشوری هم ملاکه !! اینکه تو ایران این تورم هست و هیچ ایده ی نویی پذیرفته نمیشه , شادی هم بیشتر از بقیه ی چیزها شده یه چیز نابی که به دست آوردنش خیلی سخت شده ! دلیل میشه به اینکه شادی تو پایین ترین سطحش باشه !
تا حد زیادی به طرز تفکر آدم بر می گردد و البته آنهم تحت تاثیر فاکتور های دیگر است.من با هزار مشکل اجتماعی و اقتصادی ممکن است بخاطر نوع شخصیت و فکرم خود را در پله ۶ ببینم و در آینده روی ۱۰!
عکس هم خیلی جالب و زیبا بود.ممنون