طرح پزشک خانواده ۰۲، قرار است که به زودی در بسیاری از مناطق کشور اجرایی شود، اما وجود نکات مبهم بسیار در طراحی این طرح و نداشتن پشتوانه فکری و کارشناسی در آن باعث شده که این طرح هنوز در ابتدایی ترین مراحل خود دست و پا بزند. مشخص نبودن موارد مختلف اجرایی و نظارتی، سعی بر تحمیل هزینه های درمان رایگان به پزشکان و متناقض گویی های دست اندرکاران طرح باعث شده که جامعه پزشکان و حتی بدنه اداری مجری طرح چندان به اجرای آن خوش بین نباشند.
در این میان به نظر می رسد که وزات بهداشت می کوشد با اجرای یک سرشماری، چنین وانمود کند که در حال آماده سازی مقدمات اجرای این طرح است. اما آیا واقعا این سرشماری ضروری یا حتی مفید است؟ در شرایطی که حتی یکسال هم از سرشماری عمومی نفوس و مسکن ایران نمی گذرد، جمع آوری اطلاعاتی بسیار ناقص تر از اطلاعات این سرشماری چه سودی می تواند برای وزارت بهداشت داشته باشد؟
اطلاعاتی که در این سرشماری توسط وزارت بهداشت جمع آوری شده اند، تنها شامل نام و نام خانوادگی، شماره ملی و محل سکونت افراد و شغل آنان است. در حالیکه اطلاعاتی بسیار جامع تر، کمتر از یک سال پیش در جریان سرشماری عمومی جمع آوری شده اند. علاوه بر آن بیشتر اطلاعات نیز به لطف سیستم های نوین ثبتی ، به صورت به روز قابل دسترسی هستند.
سوال این است که آیا وزارت بهداشت دسترسی به داده های مرکز آمار ایران که خود جزیی از دولت است ندارد؟ با وجود سامانه های جدید و اختصاص کد ملی و داشتن آمار تازه سرشماری عمومی، بسیج هزاران نفر برای سرشماری خانه به خانه افراد به جز اتلاف هزینه های ملی و نیروی انسانی و زمان چه چیزی برای وزارت بهداشت به ارمغان می آورد؟ … بله … به نظر می رسد پاسخ همان “زمان” است.
چنین به نظر می رسد که وزارت بهداشت برای نمایش عزم خود در اجرای این طرح و کشاندن آن تا در خانه های مردم، این مانور تبلیغاتی پرهزینه را اجرا کرده است تا علاوه بر بهره مندی از مزایای تبلیغاتی آن، در این فاصله کمی هم زمان برای خود بخرد تا شاید چاره ای به حال طرح بحث برانگیز خود بیندیشد.
یک بار اومدن دم در کلی سوال جواب دادیم! یک هفته ست زنگ می زنن که کد ملی تون رو بگین من هم میگم بابا مال همه رو حفظ نیستم که! دوباره فردا زنگ می زنن!