آیا تجربه شرایطی شبیه خواب زمستانی خرسها بطور غیرارادی ممکن است ؟ جواب مثبت است. بصورت عمدی چطور، آیا امکان پذیر است؟! در جواب باید گفت شاید امکان پذیر باشد.
برای مثال ، یک مرد سوئدی که بمدت دو ماه زیر برف و در اتومبیل خود بدون لباس گرم و غذا گیر افتاده بود ، زنده ماند. پزشکان عنوان کردند این فرد با تنظیم دمای مرکزی بدن خود در ۸۸ درجه فارنهایت (۳۱درجه سانتیگراد) و با همان پروسه ای که خرسها در زمستان در بیهوشی بسر میبرند ، توانسته بود از خطر نجات یافته و زنده بماند.
برخی افراد از قبیل افرادی که تمرین مدیتیشن یا مراقبه انجام می دهند ، عمدا می توانند شرایطی مشابه خواب زمستانی را تجربه کنند. هنگامی که انسان به خواب فرو میرود ، میزان اکسیژن مصرفی بدن تنها حدود ۶ درصد کاهش می یابد. هربرت بنسون، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد ، با مطالعه بر روی راهبان تبت که در مراقبه عمیق فرو رفته بودند دریافت که آنها می توانند میزان اکسیژن مصرفی بدن خود را در شرایط مراقبه تا ۶۴ درصد کاهش دهند.
پزشکان روزی خواهند توانست با همین روش و با کاهش متابولیسم و دمای بدن در بیماران مبتلا به تروما (تصادم) آنان را زنده نگه دارند. کاهش نیاز به اکسیژن در بیمارانی که بدنشان توانائی تامین اکسیژن مورد نیاز بافتها را ندارد ( برای مثال در بیمارانی که دچار حمله قبلی شده اند )؛ موجب کاهش آسیب به بافتها خواهد شد.
مارک راث ، بیولوژیست و محقق مرکز تحقیقاتی سرطان فرد هاچینسون در سیاتل ، با کار بر روش درمانی suspended-animation ( حیات معلق، روشی که فرآیندهای زیستی به حداقل ممکن می رسند) ، نشان داد که سرعت تنفس موشهائی که هوای حاوی هیدروژن سولفید را استنشاق کرده اند تا ۹۲ درصد کاهش یافته و دمای بدنشان نیز پائین می آید. سپس وی نشان داد که موشها پس از بهوش آمدن و بهبود کامل ، رفتاری عادی دارند.
