از همان آغاز که سیستم عامل اندروید پا به دنیای تلفنهای هوشمند گذاشت مشخص بود که یکی از خطراتی که می تواند شرکت اپل ومحصولاتش را تهدید کند، همین سیستم عامل اندروید است. اندروید نوپا در برابر غولی قد علم کرده بود که با تلفنهای آیفون معنای دیگری به واژه هوشمند بخشیده بود، بطوری که میشد سایر تجهیزات همراه پیش از آیفون را در مقابل آن بیهوش به حساب آورد. با این حساب خیلی ها زیاد روی موفقیت سیستم عامل اندروید حساب نمی کردند.
اما دو گروه عقیده ای بر خلاف این خیلی ها داشتند، یکی مدیران گوگل که تمام قد پشت پروژه اندروید ایستاده بودند و حیثیت گوگل را به چای این محصول نوزاد ریخته بودند و دیگری مدیران اپل که به درستی خطر این طفل نو پا را برای محصولات اپل درک کرده بودند. به همین دلیل هم بود که بلافاصله جنگ بر علیه اندروید را آغاز کردند تا آنچه را که استیو جابز یک توطئه و کپی می دانست در نطفه نابود کنند. انواع جنگهای پتنتی علیه گوگل و دیگر شرکایش از جمله سامسونگ قسمتی از اقدامات اپل برای جلوگیری از ریشه دواندن نهال نوپای اندروید در خاک دنیای دیجیتال بود؛ اما تقدیر به گونه ای دیگر رقم خورد.
رشد اندروید:
علیرغم پیشگام بودن اپل در دنیای سیستم عامل تلفنهای هوشمند، دست و دلبازی گوگل در حمایت از شرکتهایی که از اندروید بر روی تلفنهایشان استفاده می کردند و سرمایه های هنگفت تحقیقاتی که صرف این پروژه شد، باعث شد که خیلی از شرکتها مانند سامسونگ حتی سیستم عاملهای در حال توسعه خود را به کناری بگذارند (یا حداقل به صورت بسیار کمرنگ روی آنها کار کنند) و به جای آن با آغوش باز پذیرای کودک هوشمند گوگل باشند.
تنوع انتخاب در محصولات اندرویدی، ازادی بیشتر محیط کابری آن در مقایسه با محصولات اپل و بلند نظری گوگل در اجازه به شرکتهای سازنده تلفن همراه به منظور توسعه نسخه های اختصاصی شده اندروید برای برندهای مختلف، باعث شد اندروید به زودی جای خود را در میان طرفداران تکنولوژی باز کند.
توسعه اپلیکیشنهای اندرویدی هم با ستاب فزاینده ادامه داشت و در بسیاری از حیطه ها نظیر اپلیکیشنهای پزشکی تا چندی قبل تقریبا حیاط خلوت سیستم عامل آی او اس اپل به شمار می آمدند، اندروید دیگر نه تنها حرفی برای گفتن دارد، بلکه توانسته حتی گوی سبقت را نیز از اپل برباید.
کند شدن شتاب آی او اس iOS و محدودیتهای آن
iOS (سیستم عامل محصولات همراه اپل) در ابتدا با نو آوریهای بسیاری ارائه شد اما متاسفانه شرکت اپل با خساستی که خاص سیستم های بسته خودش است، پبشرفتها را بطور قطره چکانی به کاربرانش ارائه می کند. اپل تا همین اواخر از سیستم نوتیفیکیشن (اعلان های مربوط به اپها و سیستم گوشی) در موبایلها و تبلتهایش بی بهره بود و هنوز هم که هنوز است از کارتهای حافظه جانبی پشتیبانی نمی کند و شما اگر به دنبال حافظه بیشتری باشید باید پول بدهید و یک تلفن جدید با حافظه داخلی بیشتر از اپل بخرید. همچنین اپل هنوز از پورت میکرو HDMI در محصولاتش پشتیبانی نمی کند. پورت های میکرو USB هم در این محصولات به چشم نمی خورد و قابلیت NFC (برای پرداختهای مالی از طریق موبایل) در محصولات اپل وجود ندارد. به این لیست می توانید مشکلات دیگر در تعویض سخت افزار را هم اضافه کنید و البته محدودیتهای عجیب و غریب برای اضافه کردن آهنگهای مورد علاقه تان به تلفن همره و دیگر محدودیت ها.
این محدودیت که طرفداران تکنولوژی ان را به زندان Jail تشبیه می کنند و اقداماتی برای فرار از این زندان (جیل بریک) jailbreak انجام می دهند، باعث شده که انتقادات به محصولات اپل فزونی یابد و بسیاری از کاربران محیط ان را یک محیط بی روح و پدرسالارانه قلمداد کنند.
بارقه های امید برای اپل
اما هنوز کار تمام نشده است، اپل ظاهرا از اندازه مرسوم ۳ و نیم اینچی دست کشیده و حالا احتمال عرضه تلفنهایی با اندازه ۵ اینچ هم شنیده می شود. تابوی تبلتهای غیر ۱۰ اینچی هم پیشتر با عرضه آی پد مینی ۷ اینچی شکست تا تنوع بیشتری به طرفداران اپل عرضه شود.
واقعیتش این است که اپل استاد وعده دادن و تشنه نگه داشتن کاربرانش است و شاید به همین دلیل است که تخمین زده می شود بیش از ۲۵ میلیون کاربر امریکایی مشتاق خرید محصول بعدی آیفون (آیفون ۶) باشند. درست است که اندروید روز به روز بازار تلفنهای هوشمند را بیشتر از قبل قبضه می کند و سهم خود را از این بازار افزایش می دهد اما هنوز این بازار رو به رشد بیشتر از این حرفها جا دارد که بزرگ شدن قلمرو اندروید در آن بتواند اپل را به این زودیها به ورطه نابودی بکشاند.
البته اگر به جای مدیران اپل باشیم نباید اینقدر ها هم خوش بین بمانیم. اگر روند کنونی ادامه یابد اپل می تواند به راحتی به شرکتی زیان ده تبدیل شود و خود را در میان لیست شرکت هایی ببیند که علیرغم موفقیتهای بسیار در باتلاق غرور گرفتار شده و حتی نابود گشتند.
