امروز می خواهیم برویم به سراغ چندین هنرمند از جامعه پزشکان که به حرفه سینما سرک کشیده اند. پزشکان و پرستاران بنا به تجارب متنوعشان می توانند خالق داستان های متنوعی باشند. از موضوعاتی درباره مرگ و بیماری گرفته تا اعتیاد و بحران های روحی و روانی و ناتوانی های جسمی و … به قول مجریان تلویزیون با ما همراه باشید با معرفی سه پزشک و دو پرستار که از فعالان عرصه سینما و تلویزیون هستند.
منتقد سلامت محور
آن هایی که اهل خواندن نقدهای سینمایی هستند حتما نام دکتر مصطفی جلالی فخر را شنیده اند. این پزشک ۳۹ ساله یکی از بهترین نویسندگان و منتقدان سینماست که معمولا مقالاتش را در مجله فیلم به چاپ می رساند.
به گفته خودش سال ۶۹ دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه تهران شده است. اما در کنارش عشق و علاقه به سینما هم راحتش نمی گذاشته است.
خودش در وبلاگ اختصاصی اش (تخته سیاه) نوشته است: روزی چهار ساعت می خوابیدم و روزی دو تا فیلم می دیدم. سال ۷۰ بود که به مجله فیلم دعوت شدم ( که آن سال ها آرزویم بود) و نوشتم و نوشتم تا حالا.الان هم مدتی ست که علاوه بر مجله فیلم در هفته نامه سلامت، ستون هنر و سلامت را راه انداخته ام و می نویسم.سینما و پزشکی یکی از ایده آل هایی ست که از ابتدا دوست داشته ام.
او یک بار در خاطراتش از مریضی اش نوشت و این که به خاطر جشنواره فیلم فجر از خانه بیرون آمده است: حس خوبی‌ست که هیچ دلیلی جز سینما نتواند تو را از بستر مریضی بلند کرد و چه خوش مرضی‌ست.
در مقالات سینمایی جلالی فخر می توان دغدغه های پزشکی اش را پیگیری کرد.
او در یکی از نقدهایش عدم واقع گرایی فیلم های مرتبط با پزشکی را زیر سوال برد و نوشت: نویسندگان و فیلم‌سازان ما نگاهی سطحی و ناکارآمد و گاهی پراشتباه نسبت به موضوعات مرتبط با سلامت دارند و مکرر از آن‌ها خواسته‌ایم تا با جامعه‌ی پزشکی مشورت کنند… حتما این نمای کلیشه‌ای سینمای ایران هم در ذهن‌تان مانده که تنها نشانه‌ی بدخیمی، خون دماغ ناگهانی‌ست.
آقای دکتر را بیشتر با مقالات سینمایی اش می شناسند ولی بد نیست بدانید که او دستی هم در فیلم سازی دارد. از سال ۷۹ به وادی فیلمسازی کشیده شده و تا به حال نه فیلم کوتاه کارگردانی کرده است. او در وبلاگش نوشته است: چاه نجوا را در باره چاه عریضه مسجد مقدس جمکران ساختم و در مجموع بازتاب بیش تری داشت و جزء آثار برتر مذهبی شناخته شد. آخرین فیلمم سایه های روبرو بود که یک سال طول کشید. یک بار تا آستانه ساخت اولین فیلم بلندم پیش رفتم که نگذاشتند و نشد.
پرستاری با روحیه شاعرانه
این بازیگر را “نادر مقدس” کشف کرده. ماجرا این طوری بوده که مقدس برای عیادت یکی از مریض هایش به بیمارستان رفته بوده و با خانم پرستاری به نام “مریم کاویانی” مواجه شده و او را دعوت به بازی در فیلم “رویای جوانی” کرده و ….
مریم کاویانی مدرک کارشناسی ارشد پرستاری دارد و تا کنون در فیلم های “هوو” ، ” تردست” و سریال های ” او یک فرشته بود” ، ” روزگار قریب” و … بازی کرده است.
او با ورود به عرصه بازیگری,این حرفه را کنار گذاشته است. کاویانی در گفتگو با فارس سینما درباره علاقه اش به حرفه پرستاری توضیح داده و گفته است:خیلی وقت های دلم برای پرستاری تنگ می شود و دوست دارم هفته ای ۲-۳ روز شیفت داشته باشم,در برخی از کارهایی هنری ام نقش پرستار را بازی کرده ام و همین باعث دلتنگی شدید من می شود.
این خانم بازیگر در همان زمان هم روحیه هنری و شاعرانه ای داشته است. اگر باور ندارید این خاطره اش را بخوانید: من به بیماران مرد به چشم برادر و به بیماران زن به چشم خواهر نگاه می کردم, باورتان نمی شود بعضی از بیمارها بودند که حتی یک نفر هم به او سر نمی زد و حالش را نمی پرسید,سعی می کردم هروقت که می خواهم به بیماری رسیدگی کنم برای او یک شاخه گل ببرم تا کمی روحیه بگیرد.
پزشکی، نقد فیلم و بازیگری
امید روحانی همان مرد سخت گیر و غیرتی فیلم دایره زنگی است. همانی که پسرش یک فیلم درباره شهر تهران ساخته بود و دخترش را در آن بازی داده بود. همانی که اجازه نمی داد پای آنتن ماهواره به خانه شان باز شود.
امید روحانی از پزشکانی است که در دو حوزه سینمایی حضور فعال دارد. هم بازیگری و هم نقد فیلم. البته سابقه نقد نویسی اش بیشتر است. امید روحانی بیشتر در مجله فیلم قلم می زند.
وی در فیلم‌های “کارگران مشغول کارند” و هم چنین “دایره زنگی” نقش ایفا کرده است. در دو تا سریال هم اخیرا او را در نقش پزشک دیدیم. درسریال زمین انسان ها لباس پزشکی به تن کرده بود و نقش یک جراح متخصص را به عهده داشت. در سریال ساختمان پزشکان هم پزشک بود. اما چون مدیریت ساختمان را به عهده داشت این وجه از کارش بیشتر به چشم می آمد.
وی از دانشگاه علوم پزشکی تهران مدرک طبابت عمومی و از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مدرک تخصصی بی هوشی را گرفته است. اگر یادتان باشد در سریال مرد ۲ هزار چهره، نقش منتقد سینما را بازی می‌کرد. همان منتقدی که مهران مدیری از او می پرسید : واقعا منتقد فیلم بودن هم شغله؟
امید روحانی سابقه حضور در فیلم “میکس” داریوش مهرجویی را هم دارد. آن جا هم نقش یک منتقد را بازی می کرد که البته بازی اش با انتقاد منتقدان مواجه شد. چون نقش یک منتقد سربه هوا و بی دقت را به عهده گرفته بود. یکی از ویژگی های جالب آقای دکتر و منتقد این است که تلفن همراه ندارد. بنابراین پیدا کردنش کار آسانی نیست.
بازیگر پرستاری که چشم ها را خیس می کند
نرگس محمدی سابقه زیادی در بازیگری ندارد. در فیلم ریسمان باز، آناهیتا، سوپر استار و اخراجی‌ها۲ بازی کرده و یک تئاتر که به خاطر آن برنده بازیگر نقش اول زن هم شده است. با بازی در سریال ستایش نامش بر سر زبان ها افتاد. او قهرمان این داستان اشک و آه برانگیز بود. خودش می گوید:از دوران دبیرستان دوست داشتم هنر بخوانم که به دلیل یک سری اتفاقات نتوانستم در کنکور هنر شرکت کنم. رشته تحصیلی ام تجربی بود و بعد از اینکه در رشته پرستاری دانشگاه قبول شدم به این فکر افتادم که در کلاسهای بازیگری شرکت کنم. در آموزشگاه بازیگری ثبت نام کردم و بعد از پایان دوره به یک کار سینمایی به کارگردانی آقای اربابیان معرفی شدم.
او پس از رسیدن به قله های شهرت هنوز هم رابطه اش را با حرفه پرستاری حفظ کرده است: درسم تقریبا در رشته پرستاری به پایان رسیده و فقط برای ارائه طرح، باید مدتی در یک بیمارستان مشغول به کار شوم.
خودش یک بار به شوخی گفت: سریال ما کار دکترهای چشم را سخت کرده است. چون پس از دیدن ستایش خیلی ها چشم هایشان خیس می شود و با چشم های متورم روانه مطب پزشکان مربوطه می شوند.
یک پزشک بر بالین سینمای ایران
در سینمای ایران چند عدد سینماگر با نام خانوادگی کریمی داریم. ایرج کریمی، نیکی کریمی، محمد هادی کریمی و … حالا فعلا به حوزه های دیگرکاری نداریم که آن ها هم برای خودشان کلی کریمی دارند. مثل علی کریمی فوتبال. در بین سینماگران یک کدامشان را وجه تمایز بیشتری با بقیه دارد. دکتر محمد هادی کریمی به خاطر پیشوندش راحت تر شناخته می شود.
محمدهادی کریمی متولد ۱۳۵۱ تهران و فارغ التحصیل رشته پزشکی است. او فعالیت سینمایی اش را با نقد نویسی در مطبوعات آغاز کرد. نگارش فیلم «ساغر» به کارگردانی سیروس الوند در سال ۱۳۷۶ نخستین حضور جدی اش در عرصه سینما محسوب می شود.
آقای دکتر در یک فاصله زمانی چهار، پنج ساله کلی فیلمنامه نوشت و گوی سبقت را از دیگران ربود.
او که از رشته پزشکی فاصله گرفته بود، تصمیم گرفت پزشکی و سینما را یک جوری به هم پیوند بزند. بنابراین در فیلمنامه های او شخصیت های بیمار و پزشک را زیاد می بینید. .
دو تا از فیلم های آقای دکتر و کارگردان ارجاعات زیادی به مسائل پزشکی و درمانی دارند. در «امشب شب مهتابه» با بیمار سرطانی (با بازی دانیال عبادی) مواجه هستیم که روزهای پایانی عمرش را می گذراند. جالب آن که خیلی از منتقدان فیلم های او را از جنبه های پزشکی زیر سوال می بردند. مثلا می گفتند یک بیمار سرطانی تا این حد شکسته و به هم ریخته نمی شود. برای کریمی خیلی سخت بود که این جنبه از فیلمش را زیر سوال ببرند. چون او خودش این کاره بود و حداقل سواد پزشکی اش بیشتر از منتقدان بود. کریمی همواره در صحبت هایش تاکید می کند که در منطق داستان باید حداقلی قابل اجرایی از قواعد پزشکی را رعایت کرد. چون پرداختن بیش از حد به موضوعات طبی و درمانی باعث می شود ارتباط مخاطب با اثر سینمایی دچار مشکل شود.
مطلب بسیار جالبی بود، متشکرم