اوتیت خارجی یا اوتیت اکسترن یا گوش شناگران، التهاب مجرای خارجی گوش است. این التهاب می تواند به تنهایی و به دلیل یک التهاب و اگزمای پوستی باشد اما معمولا همراه با یک عفونت باکتریایی و یا قارچی است.
علائم: معمولا گوش دردناک و حساس به لمس است و گهگاه ممکن است تورم زیاد یا ترشحاتی نیز داشته داشته باشد. موارد حاد اکثرا عفونی هستند در حالیکه موارد مزمن معمولا التهابی غیر عفونی و یا قارچی می باشند.
درمان: درمان اوتیت اکسترن در درجه اول تمیز و خشک نگه داشتن مجرا و در قدم بعدی درمانهای دارویی شامل آنتی بیوتیکها (در موارد عفونی باکتریایی) یا ضد قارچها (در موراد مشکوک به قارچ) بعلاوه درمانهای تسکینی (برای فرونشاندن التهاب) است.
آنتی بیوتیکها:
در موارد باکتریایی به کار می روند. در صورتیکه عفونت خفیف تا متوسط باشد تنها درمان موضعی کافی خواهد بود. مانند:
قطره های سیپروفلوکساسین (۳ قطره هر ۱۲ ساعت) کلرامفنیکل (۲-۳ قطره هر ۳-۶ ساعت) جنتامایسن (۳-۴ قطره هر ۶-۸ ساعت)پلی میکسین (۲ قطره هر ۴ ساعت) و یا پمادهای آنتی بیوتیکی موجود (که با استفاده از اسفنج یا گازی که داخل گوش قرار میگیرد، دیواره مجرا را پوشش می دهند)
اما در صورت عفونت شدید (اوتیت خارجی بدخیم) که با درد شدید، تورم صورت و غدد لنفی پیرامون، فلج اعصاب و حتی استئو میلیت و مننژیت همراه است درمانهای خوراکی و حتی تزریقی نظیر جنتامایسین، افلوکساسین، سیپروفلوکزاسین، اریترومایسین، کاربنی سیلین و آمیکاسین و حتی ایمی پنم نیز توصیه می شود.
در افرادی که مبتلا به دیابت هستند، عفونت پسودومونائی شایعتر است که این موارد معمولا به سیپروفلوکساسین (موضعی و خوراکی) و بیشتر داروهای خوراکی و تزریقی فوق الذکر جواب خوبی می دهند.
نکته: اگر کسی مکررا دچار عفونت گوش خارجی می شود باید از نظر احتمال دیابت بررسی شود.
به هرحال آنتی بیوتیکها نباید طولانی مدت استفاده شوند، چون علاوه بر عوارض دیگر، باعث افزایش احتمال سوار شدن عفونت قارچی روی مجرا می شوند.
ضد قارچها:
محلولهای ضد قارچ موضعی (کلوتریمازول، آمفوتریسین،ناتامایسین و …) می توانند استفاده شوند.
کورتونها:
انواع کورتونهای موضعی مانند دگزا متازون، بتامتازون و هیدروکورتیزون می توانند برای تخفیف التهاب و درد به کار روند. در موارد شدید عفونت استفاده این دسته باید با احتیاط و سنجیدن شرایط انجام پذیرد.
NSAIDها و استامینوفن:
برای تسکین درد و یا تب (در موراد شدید) می توانند استفاده شوند.
آنتی هیستامین ها :
مانند هیدروکسی زین می توانند در موارد با خارش شدید بکار روند.
باسلام وتشکرازاطلاعاتی که دراختیارمامی ذارین من مرتبادرگیراوتیت گوشم هستم ودیگه صبرم لبریزشده.خیلی بده واقعا.خودم پرستار هستم ولی مرتبا بااین مشکل درگیرم
thank you from nice infromation
Dear friend
It’s an excellent subject.
مرسي.اوتيت خارجي معمولا ايقندر دردناك مي شه كه فرد اجازه معاينه رو هم نمي ده البته اينها رو شما مي دونينا ولي خواستم يك كم بگم!