پزشکان انگلیسی بعد از ۲۵ سال به وجود خودکاری در شکم یک خانم مسن بریتانیایی پی برده و آن را از شکم او خارج کردند. بعد از عمل پزشکان خودکار را امتحان کردند و در کمال حیرت دیدند که همچنان می نویسد.
این خبر چند ماه پیش منتشر شد، اما نویسنده نشریه دیسکاور به تازگی ماجرا را از دید دیگری بررسی کرده است و نکته های جالبی را از از پس خبر بیرون کشیده است. گذشته از کیفیت بالای خودکار انگلیسی! مطالبی هم هست در این مورد که چرا و چطور این خودکار وارد شکم این خانم شده و چگونه هیچ کس در این ۲۵ سال متوجه آن نشده است؟
ماجرا از اینجا شروع می شود که در حوالی سال ۱۹۸۵ این خانم تصمیم می گیرد به جای مراجعه به پزشک، شخصا لوزه ها و گلوی خود را معاینه کند. بنابراین یک آینه به دست می گیرد و مشغول وارسی حلق و لوزه های خود می شود. او به جای آبسلانگ (چوب بستنی معروف پزشکان برای معاینه گلو) از یک خودکار پلاستیکی استفاده می کند اما در حین معاینه و دستکاریِ لوزه هایش، می لغزد و می افتد و متوجه می شود خودکار نیست. او احساس می کند که خودکار را قورت داده و بنابراین مجبور می شود این بار حداقل برای خارج کردن خودکار به پزشکان مراجعه کند.
در بیمارستان او ماجرا را برای پزشک تعریف می کند. از آنجایی که ماجرا کمی عجیب بود، پزشک حرفهای او را زیاد جدی نمی گیرد ولی برای بررسی دستور یک عکس شکم از بیمار را صادر می کند. در رادیوگرافی بعمل آمده از بیمار هیچ چیز دیده نمی شود. چرا؟ چون جنس خودکار تماما پلاستیک و بدون هر گونه فلزی بوده و پلاستیک هم اصلا در عکس ساده شکم دیده نمی شود. بیمار هم با احتمال اینکه اشتباه کرده است راهی خانه می شود.
۲۵ سال می گذرد و این خانم در این مدت هیچ مشکلی پیدا نمی کند. تا اینکه به ناگاه دچار اسهالهای طولانی وکاهش وزن بدن می شود. در بررسی های به عمل آمده پزشکان یک سی تی اسکن هم درخواست می کنند و متوجه می شوند جسمی باریک در روده بیمار گیر کرده است. بررسی بیشتر نشان می دهد که این جسم باریک همان خودکار گم شده ۲۵ سال پیش است و طی یک عمل جراحی خودکار از شکم بیمار خارج می شود.
بعد از جراحی نه تنها این خانم مسن صحیح و سالم به خانه بر می گردد، بلکه مشخص می شود که خودکار مذبور هم در سلامت کامل است و همچنان می نویسد.
نتیجه گیری اخلاقی و علمی ماجرا:
اولا: بهتر است حتی به حرفهای عجیب و غریب بیماران هم دقت کنیم، ممکن است چیزی این وسط واقعی باشد.
ثانیا: اگر قرار است چیزی را رد یا اثبات کنیم باید به دقت تمام احتمالات را رد کنیم. اگر عکس ساده ما چیزی نشان نداد، ممکن است خودکار پلاستیکی بوده، بنابراین بهتر است یک سی تی اسکن هم از بیمار بگیریم.
ثالثا: در بسیاری از موارد کارهای تشخیصی-درمانی و دستکاریهایی که توسط خود بیمار انجام می شود، باعث پیچیده تر و بدتر شدن ماجرا می شود.
برگرفته از دیسکاور
