دعاهای من در روز دندان‌پزشک

دکتر یلدا صادقی

میگن اگه سر سال تحویل از خدا چیزی بخواهی حتما بهت میده با این حساب شاید روز بیست و سوم فروردین، که فقط خود ما دندون‌پزشک‌ها خبر داریم روز دندون‌پزشکه، خدا روی ما رو زمین نندازه. به هر حال من‌ که امسال چند تا آرزوی کوچک به درگاه خدا داشتم. نمی‌خواستم مردم یهو دیدشون به ما متحول بشه و دیگه ما رو کاسبایی که مغازه دندون پر کنی دارن نبینن، نمی‌خواستم رویای بیمه دندون‌پزشکی به واقعیت بپیونده، این آرزوی محال‌ رو نداشتم که هیچ دختر کوچولوی فقیری موقع خنده جلوی دهنشو نگیره. نه دعاهام ساده‌تر از این حرفا بود؛ خودتون ببینین:

خدایا میشه هموطنای عزیز ما که روی علوم تغذیه و مصرف سیر و پیازچه تعصب دارن حداقل اون روزی که نوبت دندون دارن بی‌خیال ویتامین و فیبر و… بشن؟ خدایا استغاثه می‌کم این رژ لب‌های براق زودتر از مد برن، تا ما گرفتاری ثانیه به ثانیه پاک کردن آیینه‌مون رو نداشته باشیم. خدایا این کلیپس گنده‌ها، همینایی که کله خانما رو شبیه اسب سیرک میکنه، اینا رو هم از مد ببر؛ آخه پوزیشن سر مریض رو خیلی بد میکنه. آخه یک رحمی به ته‌مونده غضروفای گردن ما بکن.

بارالها به مریضای من اطمینان قلبی بده تو این نیم ساعتی که زیر دست منن، اوباما قرارنیس بهشون زنگ بزنه، شاید این‌جوری رضایت بدن گوشیشونو خاموش کنن، یا لااقل بهشون یاد بده وقتی طرف زنگ میزنه و میپرسه کجایی، به‌جای جمله غریب و نامانوس “من توی دکترم!” از جملات پسندیده‌تر استفاده کنن نظیر: من توی”مطب” دکترم یا من” پیش” دکترم. آخه جمله اول ممکنه به روح و روان دکتر بنده خدا آسیب‌های غیر قابل برگشت وارد کنه.

پروردگارا به آفریدگانت حالی کن ما “طبیبانی در حوزه دهان”هستیم، نه “مکانیک دهان”. یعنی غیر از هنر دستمون دانش توی مغزمون هم ارزشمنده. شاید دیگه موقع پرداخت حق ویزیت این جمله چندش اور رو به زبون نیارن: دکتر که کاری نکرد. فقط نظر داد!

و در آخر یعنی میشه بالاخره امسال کسی با یه تبریک خشک و خالی خستگی سالو از تن ما ببره؟ یکی که خودش دندون‌پزشک نباشه؟