سندرم ژیلبرت یک اختلال ژنتیکی بدون خطر است که در ان یکی از آنزیمهای موثر در فرآیند دفع بیلی رویبن (رنگدانه زردی که از تخریب هموگلوبین به دست می آید) اختلا دارد. آنزیمی که جهش در ژن ان منجر به بروز این اختلا می شود UDP-glucuronosyltransferase است.
اختلال آنزیم باعث می شود که سطح بیلی روبین در خون اندکی بالا برود و افزایش بیلی روبین نیز منجر به زردی خفیف در چشم و یا پوست می شود.
این اختلال در بین مردم آمریکای شمالی و اروپاییها و تا حدودی سایر سفید پوستان شایع است و اکثرا بصورت کاملا تصادفی و منفرد در حین بررسی های متداول پزشکی کشف می شود. میزان آنزیمهای کبدی افراد مبتلا کاملا نرمال است و فرد علامت یا مشکل خاصی (به غیر از زردی خفیف گهگاه) ندارد. اصولا در فرد مبتلا به ژیلبرت هیچ درمانی نیاز نیست.
زردی در سندرم ژیلبرت با روزه داری، بیخوابی یا استرس تشدید می شود.
به سندرم ژیلبرت، گاه اختلال غیر همولیتیک خانوادگی یا اختلال اساسی کبدی نیز گفته میشود.