بر اساس مقاله ای که دیروز در نشریه جاما ( Journal of the American Medical Association ) منتشر شد، روش جدید آزمایشگاهی می تواند جنسیت جنین را در هفته هفتم حاملگی نشان بدهد، این یعنی سه ماه زودتر از زمانی که سونوگرافی می تواند چنین کاری را انجام بدهد.
چطور؟!
اساس آزمایش روی تشخیص قطعات شناوری از دی ان ای جنین است که در خون مادر می چرخد. یعنی در این آزمایش ما به دنبال قطعاتی از ژنوم کروموزوم ایگرگ ( y ) می گردیم. اگر این قطعات وجود داشته باشند، جنین پسر است وگرنه حتما دختر است!
خب، کمی عجیب و غیر قابل اتکا به نظر می رسد. اگر این قطعات به حدی نباشند که نمونه ما آن را نشان دهد چه؟ اگر آزمایش قطعه دیگری را بعنوان قطعه ای از ایگرگ نشان دهد چه؟ درست است. پژوهشگران هم به این مساله فکر کند و روی موارد بسیار زیادی (حدود ۶۵۰۰ نفر) آزمایش انجام دادند، نهایتا معلوم شد در حدود هفته هفتم حاملگی نتایج این آزمایش با دقتی در حدود ۹۵% قابل قبول است. این دقت به تدریج افزایش می یابد و در هفته بیستم به ۹۹% می رسد.
خوبها و بدها:
این آزمایش می تواند در تعیین سریعتر و دقیقتر جنسیت جنین نسبت به سونوگرافی بهتر عمل کند و کمتر از آن خطرزاست و خطرات روشهای دیگر مانند آمنیوسنتز یا نمونه برداری از ویلوس (نمونه برداری از مایع یا اجزای بافت جفتی جنین) را ندارد. در نتیجه می توان در موارد مشکوک به بعضی بیماریهای ارثی وابسته به جنس (مانند هموفیلی) سریعتر وارد عمل شد، در این موارد اگر جنین پسر باشد باید سریعتر تستهای تکمیلی به عمل بیاید و اگر دختر باشد، با توجه به احتمال بسیار پایینتر ابتلا، چنین بررسی هایی ضرورت ندارد.
اما بدی این مساله این است که برخی والدین به خصوص در کشورهای توسعه نیافته، ممکن است از آن برای انتخاب جنین استفاده کنند. متاسفانه بعضی افراد در چنین شرایطی خواهند توانست بسیار راحت تر نسبت به سقط جنین مرتبط با جنسیت اقدام کنند.
چه اطلاعات خوبی!