ما از پشت همین تریبون از داش سیا، صدا و سیما و غیره تشکر می کنیم که از صبح تا شب فرهنگ رانندگی را توی چشم مردم می نمایند. دم به دقیقه اخبار ویژه راهنمایی رانندگی می گذارند، نزدیک تعطیلات تصاویر تصادفهای وحشتناک برایمان می گذارند که موقع مسافرت حتی نتوانیم آب دهانمان را در جاده ها قورت بدهیم، بعضی وقتها دنبال یک راننده ای می کنند و آخرش عجز و التماسش و نهایتا اعمال قانون شدنش را نشانمان می دهند و به بهانه های مختلف هم هی ویژه برنامه راهنمایی رانندگی پخش می کنند.
فقط همین نیست که! خدمات بیشمارتری هم کرده اند.شما توجه بفرمایید صنعت انیمیشن ایران اصلا از همینجا رشد کرد. تا قبل از داش سیا، مردم ما فقط تام و جری خرابکار و ویرانگر و پلنگ صورتی جلف را می دیدند. می دانید چقدر جلفیت می خواد که یک پلنگ بیاید صورتی بپوشد!؟ واقعا گربه کوچه ما با ابهت تر از این پلنگ خان صورتی نماست. اما بعد از داش سیا بود که صنعت انیمیشن ما به منحصه ظهور رسید. (منحصه…املایش را چک کرده ایم نگران نباشید)
بعله، بعد از داش سیا، شهرداری و دیگر سازمانها هم شروع کردند به انیمیشن سازی و اگر در زمان اوج این انیمیشنها کسی تلوزیون ملی را می دید فکر می کرد مردم ایران همه شان زیر ۱۸ سال هستند. فرض بفرمایید قبل از اخبار، اول داش سیا بود، بعد انیمیشن شهرداری بود بعد بابابرقی بود و بعدش بابا گازی…ببخشید آقای ایمنی. خلاصه کل تلوزیون کارتونی شده بود برای خودش.
این وسطها حتی وزارت بهداشت هم از این مد پیروی کرد و یکی و نصفی انیمیشن داد بیرون که بازیگران اصلی آن دو فقره خیار بودند و البته مقادیری گوجه و گیاهان دیگر هم جزو بازیگران آن بودند. مشهورترین اپیزودش هم همانی بود که خیار جوان که کلی نمک خورده بوده (و احتمالا به خیارشور تبدیل شده بود) به دلیل افزایش فشارخون توسط سایر صیفی جات به بیمارستان منتقل می شود و پدرش می گوید “نمک خوردی بابا…فشارت زده بالا”
حالا گیرم که از ده علت اصلی مرگ و میر در ایران ۹ تایش مربوط به حوزه پزشکی است (مثل سکته قلبی و مغزی و فشار خون و سرطان و …) آن ۹ تا را ولش… حوادث جاده ای را بچسبید؛ سلامت که اطلاع رسانی لازم ندارد. همان یک خیارشوری هم که درست کردید برای هفتاد سال آینده کفایت می کند.
حالا فرض کنید که مردم هنوز نمی دانند کاربرد اصلی سرم چیست، یا برای کدام بیماریها باید به کدام مراکز درمانی مراجعه کنند، یا اصلا با فلسفه وجودی دفترچه بیمه آشنایی ندارند و فکر می کنند یک دفترچه برای تمام اعضای محل و خانواده کافی است، یا اصول مراجعه به اورژانس و تقدم بیماران بدحال را نمی دانند. اشکالی ندارد؛ عوضش می نشینند پای نمایش آقای اعمال قانون و کرکر به آن می خندند و آخرش هم سرکوچه سر رعایت حق تقدم دعوایشان می شود.
1 thought on “مانیفست ابجدالحکما – دوم: داش سیا بهتر است یا خیارشور؟”